Ik ben aan het eind van het vorige schooljaar met collega J. naar Haarlem afgereisd om een nieuwe tweedehands auto te kopen. De keuze was Volvo of BMW. Het werd BMW. J meldt bijna dagelijks dat het een goede aankoop is geweest.
Autoservice Haarlem is een adres waar ik menig auto met collega, vriend of familie heb gekocht. Toen mijn oudeheer een nieuwe auto moest hebben had hij van zijn garage een aanbod gekregen wat mij nogal duur leek. Trouw en opgevoed met het idee dat je de lokale middenstand moet steunen waren er veel argumenten nodig hem te overtuigen eens te kijken in Haarlem. Vergelijken op het internet en een beter aanbod was op voorhand gegarandeerd. Moeders mening gaf uiteindelijk de doorslag en de zaterdag daarop zaten we met z'n allen in Haarlem. Moeder was onder de indruk van de grote hoeveelheid jonge occasions. Ze stak haar enthousiasme dan ook niet onder stoelen of banken. 'Wat een mooie auto's' en 'hier heb je keuze'. Ze kon er niet bij. Vader liep nog enigszins onwennig over het terrein. De eigenaar herkende mij en riep 'daar hebben we de man uit Groningen'. Ik zag dat hij nogal moeilijk liep en wetende dat hij een voetballiefhebber is vroeg ik of hij last had van een blessure. Hij antwoordde dat 'ie afgelopen kerst en tsunami over zich heen had gehad'. Het werd nog pijnlijker toen hij vertelde dat hij eindelijk deze week zijn vrouw had kunnen begraven. Moeder stond er bij en kwam na meelevende woorden met de opmerking dat zij de eigenaar herkende. 'Ja' zei moeder 'Ik herken u van de herdenkingsbijeenkomst met de koningin'. 'Ja dat klopt, ik zat naast Beatrix'. Vader was er inmiddels ook bij komen staan en ging zich ook mengen in het gesprek. Het werd lang en pastoraal. Het leek wel of het kopen van een auto bijzaak was geworden. Mij zijn de uitspraken over onze Minister President bijgebleven. Balkenende had sinds de ramp bijna wekelijks contact met de eigenaar en had tevens zijn invloed aangewend om e.e.a. te regelen voor de begrafenis. 'Ik was geen fan, maar wil nu geen kwaad woord meer horen over deze man', waren de letterlijke woorden van de eigenaar. Alle reserves om in Haarlem een auto te kopen waren bij mijn ouders verdwenen.
De auto staat nog steeds bij mijn ouders op de oprit. Heeft inmiddels vele kilometers gemaakt en wordt met liefde onderhouden. Het is een Volvo.
Mijn schoonzus moet haar auto met ernstige hagelschade inleveren van de verzekeringsmaatschappij. Het herstellen kost meer dan de dagwaarde die aan haar uitgekeerd wordt. Zij moet op zoek naar een nieuwe tweedehands. Een rit naar Haarlem komt steeds dichterbij.
Statistically, Alaskan crab fishing remains one of the most dangerous jobs in the United States. In 2006, the Bureau of Labor Statistics ranked commercial fishing as the job occupation with the highest fatality rate with 141.7 per 100,000, almost 75 percent higher than the rate of for pilots, flight engineers and loggers, the next most hazardous occupations. However, Alaskan crab fishing specifically is even more dangerous with over 300 fatalities per 100,000. Over 80% of these deaths are caused by drowning or hypothermia. The fishermen are also susceptible to crippling injuries caused by working with heavy machinery and gear.
