Ik zit met een scheef oog te kijken naar de European Music Awards, kortweg EMA. De keuze van nominaties en winnaars is niet te begrijpen en heb ook niet de ambitie deze te doorgronden.
De televisie heeft vanavond de functie van lamp met geluid. Bij het horen van de naam Foo Fighters kijk ik op en ben zoals altijd aangenaam verrast door het sympathieke geluid van deze band. Deze kwalificatie is per definitie dodelijk, maar het bandje van Dave Grohl is de spreekwoordelijke uitzondering.
Het feit dat Dave Grohl ooit drummer was van het illustere bandje Nirvana geeft hem sowieso een speciale plek in de popgeschiedenis. Dat hij met de Foo Fighters in het leven na Nirvana zo'n constante stroom aan goede nummers ging schrijven bewijst dat zijn invloed op Nirvana groter moet zijn geweest dan toentertijd vermoed. Pop zoals pop moet zijn.
De nieuwe single Wheels is ook een andere bevestiging. Dit nummer roept veel associaties op met Tom Petty. Ook zo'n man die op veel belangrijke momenten daar was. Met uitzondering ook sympathiek.
De toon wordt er niet beter op. 