maandag 26 juli 2010

Trein

Na mijn succesvolle bezoek aan Oud Eik en Duin van woensdagavond wil ik het er eigenlijk niet meer over hebben. De zomergast van gisteren had het er bij herhaling over. Ik zag o.a. Het carnaval der rouwenden van Boudewijn Büch voorbijkomen. En alsof de duvel er mee speelt las ik vanochtend in de krant zowaar een artikel over één van mijn favoriete fotografen, Paul Fusco.

Büch reageert in zijn column op de manier waarop in dit land werd omgegaan met de dood van Pim Fortuyn. "Het toejuichen van een rouwstoet – ik kan er niet mee leven. De politiek moet weer gaan leven, maar de dood dient dood te blijven. Stil, verdrietig en ongelooflijk doodstil. Ik wil de vogels weer horen fluiten op de begraafplaats. Ik wil het geknisper van boekettencellofaan, het zingen van hitparadeliederen en het scanderen van slogans niet meer horen. Ik wil dat de dood terugkeert naar wat zij behoort te zijn: gruwelijk, onbegrijpelijk en afschuwelijk." Dit was zijn slotalinea.

De dood is het stilste levenslied, met de nadruk op stil en niet op lied.

Paul Fusco maakte voor Magnum ooit een fotoverslag van de tocht naar huis van de vermoorde broer van de vermoorde president die bijna president werd. U begrijpt natuurlijk direct dat het hier om Robert Kennedy gaat. De kist met zijn ontzielde lichaam maakte indertijd een tocht van New York naar Washington per trein. Fusco fotografeerde de vele mensen die zich langs het spoor hadden opgesteld om de presidentskandidaat de laatste eer te bewijzen. Een deel van dit werk hangt deze zomer in het uitvaartmuseum in Amsterdam.

Het nodige kun je zeggen over het tijdsbeeld en sociale karakter van de foto's. Toen ik dit werk een aantal jaren geleden voor het eerst zag was ik geroerd door de kracht. Snapshots zijn het zeker niet. Hier is een fotograaf aan het werk die duidelijk boven de materie staat. Het onderwerp zelf niet in beeld onderstreept dit.

Moet ik deze zomer naar het uitvaartmuseum. Ik dacht het niet. Onder de titel RFK Funeral Train is dit werk ooit prachtig uitgegeven.

Thuis op de bank in stilte. Meer mijn idee.

Geen opmerkingen: