Déjà vu all over again

Parijs afgelopen woensdag 22.15 uur. Metrostation Charles de Gaulle Etoile. Op stap met 41 leerlingen en 5 collega's. We lopen naar het perron, zit daar iemand te musiceren. Deze persoon stond niet meer op mijn harde schijf, maar in een fractie van een seconde was hij terug en herinnerde ik mij dezelfde situatie vorig jaar. Wat muziek en 'Let It Be' van Lennon & McCartney in het bijzonder niet kan doen. Toen en nu heb ik geen ander nummer uit mans mond kunnen optekenen. Dit kan twee dingen betekenen. Zijn repertoire bestaat uit enkel één Beatle nummer, of deze 'voor mijn beeld' dakloze straatzanger heeft een speellijst voor de woensdagavond en was ik vorig jaar op dezelfde tijd op dezelfde plaats. Ik zou hier niet zoveel woorden aan vuil maken, ware het niet dat de uitvoering van dit door het extatisch microfoon gebruik dusdanig hilarisch was dat het gedurende de rest van de excursie vroeg om een imitatie. In de bus was een microfoon. Makkelijk en slecht tegelijk. Ik geef het toe. Déjà vu all over again.