Elephant

Onderwijs en actualiteit. Een combinatie die je niet altijd moet willen. Is kennis niet universeel en per definitie actueel. Door de gebeurtenissen in de Heimat van vorige week vertoon ik in klas 3 de film Elephant van Gus van Sant. Een poging tot levensvaardigheid zullen we maar zeggen.

Elephant is een speelfilm gebaseerd op de slachting die in 1999 werd aangericht op de Columbine High School in Littleton, Colorado. Toen ik deze film ik voor het eerst zag tijdens een nachtelijke voorstelling op het filmfestival Rotterdam sprak tempo en vorm mij erg aan. Lekker loom en heerlijk strak.

Mijn grootste angst bij het laten zien van de film aan leerlingen was niet het onderwerp, maar het tempo. Zouden zij zich hierover heen kunnen zetten en gegrepen worden door het onderwerp. Gelukkig, de lange trage shots door de gangen van de school werden ademloos bekeken. Het spelen met tijd en snelheid werd bij het bespreken geen onderwerp.

Voor mij is de film deze week alleen maar beter geworden. Dat iemand een film kan maken over een onderwerp dat zorgt voor hevige maatschappelijke ontwrichting zonder direct moraliserend te worden. Wat een weldaad. De film laat alleen maar zien.

Elephant toont geweld. Geweld zonder opsmuk. Geweld krijgt geen sociale context. Geweld is hier enkel willekeurig, terloops en zonder doel. Identificatie is door vorm en stijl onmogelijk.

Na de vele analyses over het hoe en waarom van Winnenden gelezen te hebben is Gus van Sant's Elephant een antwoord dat maar geen antwoord wil zijn.