En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. De vloek van God was in de nacht van 12 oktober 1985 neergedaald in de grote zaal van de Doelen in Rotterdam. Een opgespoten artiest in hel licht stond hier zijn kunstje te doen als ware hij de duivel zelf. Zijn naam was Nick Cave. Zijn band The Bad Seeds. Ik kan mij herinneren dat ik na afloop als gereformeerde jongeling bevangen was door onbestemdheid. Cave was nou niet bepaald prins carnaval en toonde door gedrag en muziek de krochten van het zijn.Afgelopen weekend stond ik weer oog in oog met Nick Cave. Veel opnames later treedt hij nog steeds op met een band onder dezelfde naam. De zelfkant werd nu afgewisseld met nummers over liefde, verlangen en onzekerheid. Het Oude Testament is jaren geleden ingeruild voor het Nieuwe. Niet enkel de harde stem van God schalde over de wei, ook de fluistertoon van Jezus. Ik was weer stil. Anders.
Minpuntje. Prediker Cave had zijn snor afgeschoren.
Stond hem in de film The Assassination of Jesse James by the coward Robert Ford ook zo goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten