Van T. vorige week bericht gekregen met daarin de beste wensen en een kijktip.
T. zat als gast in het programma Top 2000 à gogo. In het programma van Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis deed hij verslag van zijn fotoshoot met Nirvana aan de vooravond van hun grote doorbraak.
Mijn grootste bezwaar aan de Top 2000 is niet de Matthijs moeheid die enigszins begint op te treden, of dat Leo's kennis afkomstig is van Arnold Rypens. Nee, er worden reportages voorgeschoteld die zo nu en dan ontluisterend zijn in hun nietszeggendheid. Popmuzikanten hebben over het algemeen weinig tekst. Logisch anders waren ze wel schrijver geworden. Pop is een kunstvorm die als geen ander appelleert aan de tijdgeest. Is er eindelijk veel tijd en aandacht voor popmuziek op televisie, zie ik hier weinig van terug. Meer diepgang en beschouwing is mij welkom. Het is teveel een format geworden. Over de lijst ga ik niet zeuren. Ik luister nooit naar Radio 2. Ik behoor niet tot de doelgroep.
Het was leuk om T. te zien. Hij had een goed verhaal. Zijn uitspraak dat de foto's van Nirvana slecht waren, maar 'Nevermind', de plaat was en is erg goed, blijft staan.
Een goed 2008.
maandag 31 december 2007
Audi R8
Ben er eindelijk achter welke stem mij deze kerstvakantie steeds doet opkijken en in stilte laat meeneuriën. Het is Simone White met 'The beep beep song'. Fascinerend om te zien hoe de productie van een Audi R8 is teruggebracht tot 90 seconden. Heeft het liedje als basis gediend om het filmpje te maken? Stom, ik heb net het antwoord gevonden.
vrijdag 28 december 2007
NOS journaal I, II & III
I
Het opleuken van het NOS journaal begint steeds potsierlijker vormen aan te nemen. Vorige week donderdag, vrijdag en zaterdag werden we door de weergoden getrakteerd op mooi winterweer. De rijp aan de bomen zag er prachtig uit. Ik begon al te dromen van een witte kerst. Het NOS journaal kon er vorige week vrijdagavond blijkbaar niet omheen. Zij gaven het vorm door de kijker tussen nieuws en weer te trakteren op een plaatjesshow van winterlandschappen. De foto's waren deze dag genomen en aangeleverd door kijkers en werden getoond met een passend winterdeuntje. Het item kreeg nog meer nieuwswaarde door de opmerking dat er in Nederland veel fotografisch talent rondloopt. Ja dit is nieuws. Dit is een journaal van en voor u. De publieke omroep op zijn best.
II
Frank pakt zijn net aangeschafte telescoop uit. Willemijn leest een tijdschrift. Chris doet de boodschappen en ik zit te hangen op de bank en zapp langs het tv aanbod. Het is de dag na kerst. Bij CNN aangekomen blijf ik hangen en zie de gevolgen van een aanslag in Pakistan. Er wordt gemeld dat Benazir Bhutto bij deze aanslag aanwezig was en dat ze bewusteloos is afgevoerd. Even later wordt gemeld dat Bhutto is overleden. Reuters bevestigt dit. Chris komt met de nodige boodschappen thuis en ik ga thee zetten. Frank is gestopt met zijn telescoop en neemt bezit van de afstandsbediening. Hij gaat langs de tv velden op zoek naar meer nieuws over de aanslag op Bhutto. Het drie uur journaal van de NOS begint. Willemijn is gestopt met lezen en kijkt mee. Het journaal opent met het bericht dat de Nederlander in 2007 weer meer tijd in de file heeft doorgebracht dan in voorgaande jaren. Na nog wat lokaal nieuws wordt er eindelijk iets gezegd over een aanslag in Pakistan. Bhutto zou hierbij gewond geraakt zijn. Vreemd, NOS teletekst had tien minuten eerder 'gewond' al omgezet in 'gedood'. Leest de redactie van het NOS journaal z'n eigen berichen niet. Vol verbazing en ongeloof schakelen we nu over naar het RTL journaal. Hier wordt direct bericht over de aanslag en dood van Bhutto. Deze gebeurtenis wordt tevens keurig in een kader geplaatst. Ik ben bang dat het publieke NOS journaal binnenkort de informatie file helemaal niet meer aankan en ergens op een parkeerplaats staat.
III
Vanavond het NOS journaal jaaroverzicht. Hebben ze een heel jaar de tijd voor gehad. Moet lukken denk ik dan. Ik ga de diaprojector van zolder halen. Gezellig vakantiedia's kijken met een leuk deuntje eronder. Wie weet zit er nog een nieuwsitem in.
Het opleuken van het NOS journaal begint steeds potsierlijker vormen aan te nemen. Vorige week donderdag, vrijdag en zaterdag werden we door de weergoden getrakteerd op mooi winterweer. De rijp aan de bomen zag er prachtig uit. Ik begon al te dromen van een witte kerst. Het NOS journaal kon er vorige week vrijdagavond blijkbaar niet omheen. Zij gaven het vorm door de kijker tussen nieuws en weer te trakteren op een plaatjesshow van winterlandschappen. De foto's waren deze dag genomen en aangeleverd door kijkers en werden getoond met een passend winterdeuntje. Het item kreeg nog meer nieuwswaarde door de opmerking dat er in Nederland veel fotografisch talent rondloopt. Ja dit is nieuws. Dit is een journaal van en voor u. De publieke omroep op zijn best.
II
Frank pakt zijn net aangeschafte telescoop uit. Willemijn leest een tijdschrift. Chris doet de boodschappen en ik zit te hangen op de bank en zapp langs het tv aanbod. Het is de dag na kerst. Bij CNN aangekomen blijf ik hangen en zie de gevolgen van een aanslag in Pakistan. Er wordt gemeld dat Benazir Bhutto bij deze aanslag aanwezig was en dat ze bewusteloos is afgevoerd. Even later wordt gemeld dat Bhutto is overleden. Reuters bevestigt dit. Chris komt met de nodige boodschappen thuis en ik ga thee zetten. Frank is gestopt met zijn telescoop en neemt bezit van de afstandsbediening. Hij gaat langs de tv velden op zoek naar meer nieuws over de aanslag op Bhutto. Het drie uur journaal van de NOS begint. Willemijn is gestopt met lezen en kijkt mee. Het journaal opent met het bericht dat de Nederlander in 2007 weer meer tijd in de file heeft doorgebracht dan in voorgaande jaren. Na nog wat lokaal nieuws wordt er eindelijk iets gezegd over een aanslag in Pakistan. Bhutto zou hierbij gewond geraakt zijn. Vreemd, NOS teletekst had tien minuten eerder 'gewond' al omgezet in 'gedood'. Leest de redactie van het NOS journaal z'n eigen berichen niet. Vol verbazing en ongeloof schakelen we nu over naar het RTL journaal. Hier wordt direct bericht over de aanslag en dood van Bhutto. Deze gebeurtenis wordt tevens keurig in een kader geplaatst. Ik ben bang dat het publieke NOS journaal binnenkort de informatie file helemaal niet meer aankan en ergens op een parkeerplaats staat.
III
Vanavond het NOS journaal jaaroverzicht. Hebben ze een heel jaar de tijd voor gehad. Moet lukken denk ik dan. Ik ga de diaprojector van zolder halen. Gezellig vakantiedia's kijken met een leuk deuntje eronder. Wie weet zit er nog een nieuwsitem in.
dinsdag 25 december 2007
maandag 24 december 2007
Loudon Wainwright III
Tijdens het voorbereiden van de kerstviering luisterde ik naar het nummer Going to a town van Rufus Wainwright. Rufus is de zoon van Loudon Wainwright III & Kate McGarrigle.
In de voorjaarsvakantie van 1997 liep ik samen met Chris in New York vader Loudon tegen het lijf. Plaats was het toen nog bestaande filiaal van 'Tower Records' op Broadway. Loudon had net weer een cd gemaakt en moest aan promotionele plichtplegingen voldoen, zoals het zingen van enkele nieuwe nummers in deze winkel. We raakten kort in gesprek en na afloop had ik de behoefte Loudon te bedanken, niet alleen voor het gesprek maar ook voor de plaats die hij inmiddels in mijn leven had ingenomen. De allereerste kennismaking met zijn muziek bij Dick en Teuni. Zijn concerten, met als hoogtepunt het optreden met John Hiatt in de schouwburg van Groningen. De logeerpartijen bij Tjibbe in Rotterdam, waar zijn naam en muziek regelmatig opdook. Autopech midden op de Ketelbrug op weg naar optreden van hem in Amsterdam. Zijn prachtige uitvoering van Richard Thompson's 'Heart needs a home' welke gebruikt werd bij de begrafenis van Dick. Loudon was geen willekeurige muzikale passant meer. Hij was meer dan dat. Maar zit zo'n man te wachten op mijn persoonlijke ervaringen met zijn liedjes. Dat kan redelijk genant worden. Ik heb Loudon een hand gegeven en bedankt zonder in details te treden.
Ik had op dat moment niet kunnen vermoeden dat ik tien jaar later zijn 'Your mother and I' in het kerkje van Midwolde zou gebruiken als thema voor een kerstviering.
Loudon met terugwerkende kracht meer dan bedankt.
In de voorjaarsvakantie van 1997 liep ik samen met Chris in New York vader Loudon tegen het lijf. Plaats was het toen nog bestaande filiaal van 'Tower Records' op Broadway. Loudon had net weer een cd gemaakt en moest aan promotionele plichtplegingen voldoen, zoals het zingen van enkele nieuwe nummers in deze winkel. We raakten kort in gesprek en na afloop had ik de behoefte Loudon te bedanken, niet alleen voor het gesprek maar ook voor de plaats die hij inmiddels in mijn leven had ingenomen. De allereerste kennismaking met zijn muziek bij Dick en Teuni. Zijn concerten, met als hoogtepunt het optreden met John Hiatt in de schouwburg van Groningen. De logeerpartijen bij Tjibbe in Rotterdam, waar zijn naam en muziek regelmatig opdook. Autopech midden op de Ketelbrug op weg naar optreden van hem in Amsterdam. Zijn prachtige uitvoering van Richard Thompson's 'Heart needs a home' welke gebruikt werd bij de begrafenis van Dick. Loudon was geen willekeurige muzikale passant meer. Hij was meer dan dat. Maar zit zo'n man te wachten op mijn persoonlijke ervaringen met zijn liedjes. Dat kan redelijk genant worden. Ik heb Loudon een hand gegeven en bedankt zonder in details te treden.
Ik had op dat moment niet kunnen vermoeden dat ik tien jaar later zijn 'Your mother and I' in het kerkje van Midwolde zou gebruiken als thema voor een kerstviering.
Loudon met terugwerkende kracht meer dan bedankt.
woensdag 12 december 2007
Lot Isabel
Moeders schijnen patent te hebben op de zin 'Toen stond je er anders voor'. Bij de vele felicitaties gisteren voor de eerste verjaardag van dochter Lot kwam deze tekst dan ook voorbij. De kleine grote dochter onderging de dag met een lach en een traan. Een lach omdat de jarige van nature een vrolijke meid is en extra aandacht plus cadeautjes doen natuurlijk ook veel. Een traan omdat ze graag meer wil dan ze nu kan. Broer Job ziet het aan en stelt zich graag op als ceremoniemeester. Hij pakt vol enthousiasme de cadeaus voor haar uit. Lot over een jaar sta ja anders voor. Dan kun je vast veel meer.
maandag 10 december 2007
Opvoeder
2007 was een goed Dylan jaar. Naast muzikant, dichter, schrijver, acteur en gedoodverfde Nobelprijskandidaat is ‘His Bobness’ nu ook radiomaker. Sinds een jaar draait hij voor het Amerikaanse radiostation 'XM Radio' plaatjes uit zijn eigen collectie, aan de hand van thema’s zoals pistolen, namen, Tennessee en de Bijbel.
Schilderwerk van 'The Bobster' is voor het eerst uitgebreid in een museum te zien. Het Duitse Chemnitz heeft de wereldprimeur. Kunstkenners zijn niet echt overtuigd van de man's schilderkunsten. Zijn handtekening op de ongeveer 170 werken lijken het werk vooral belangrijk te maken.
Mr. Zimmerman maakt sinds kort ook ongegeneerd reclame voor het laatste model Cadillac Escalade. Hij acteert niet eens in deze S.U.V. commercial. Hij speelt gewoon zichzelf. Niks 'Global Warning'. Gelukkig blijven Dylan's wegen ondoorgrondelijk.
Hoogtepunt voor mij is dat ik Dylan sinds kort kan gebruiken als instrument om zoon Job te sturen. Wil hij zijn ontbijt niet opeten. Ik hoef maar te dreigen met het niet draaien van Dylan in de auto en hij neemt zonder mokken een hap. Ik had nooit kunnen vermoeden dat toen ik voor het eerst 'Tangled Up In Blue' hoorde ik deze zanger in 2007 als opvoeder zou kunnen gebruiken.
Job's favoriete nummer is dat nummer waarin Bob Dylan volgens hem zo raar zingt. 'Lay Lady Lay' van 'Nashville Skyline'. Vandaag wel vijftien keer.
Schilderwerk van 'The Bobster' is voor het eerst uitgebreid in een museum te zien. Het Duitse Chemnitz heeft de wereldprimeur. Kunstkenners zijn niet echt overtuigd van de man's schilderkunsten. Zijn handtekening op de ongeveer 170 werken lijken het werk vooral belangrijk te maken.
Mr. Zimmerman maakt sinds kort ook ongegeneerd reclame voor het laatste model Cadillac Escalade. Hij acteert niet eens in deze S.U.V. commercial. Hij speelt gewoon zichzelf. Niks 'Global Warning'. Gelukkig blijven Dylan's wegen ondoorgrondelijk.
Hoogtepunt voor mij is dat ik Dylan sinds kort kan gebruiken als instrument om zoon Job te sturen. Wil hij zijn ontbijt niet opeten. Ik hoef maar te dreigen met het niet draaien van Dylan in de auto en hij neemt zonder mokken een hap. Ik had nooit kunnen vermoeden dat toen ik voor het eerst 'Tangled Up In Blue' hoorde ik deze zanger in 2007 als opvoeder zou kunnen gebruiken.
Job's favoriete nummer is dat nummer waarin Bob Dylan volgens hem zo raar zingt. 'Lay Lady Lay' van 'Nashville Skyline'. Vandaag wel vijftien keer.
zaterdag 8 december 2007
Doof
Job is vandaag drie geworden. Job heeft een lego duplo trein gekregen. Eén van de hoogtepunten is de verjaardagstaart. Die is om je vingers bij af te likken. Er zit een heuse formule 1 wagen op de taart. Een auto die door Job's inspanningen onder de slagroom komt te zitten. Job ziet dit waarschijnlijk als schuim die gebruikt moet worden om een brandende raceauto te blussen. Brand liep als een rode draad door de dag. Hij kreeg van zijn oom en tante een lego brandweerauto. De slangen op de brandweerauto zijn identiek aan de slang van de pomp voor de diesel bij de duplo trein. Dit leidt tot verwarring. Nadat Job van vermoeiheid de dag voor gezien houdt wordt er in bed voorgelezen uit 'Vijf brandweermannetjes'. De brandweermannetjes doen wat van ze verwacht wordt en de familie Lutteput wordt gered. Job gaat lekker slapen. Later op de avond als Job wakker wordt en de dag nog even wil doornemen zegt hij op serieuze toon dat je nooit een in brand moet gaan staan. 'Want dan ga je doof'. Waar hij dit vandaan heeft?
donderdag 6 december 2007
Tempo
T. uit klas twee bleef na de les hangen. 'Heeft u zondagavond ook gekeken naar 'In Europa'' vroeg hij.
'Ja' antwoordde ik kort. Het was pauze. Ik had behoefte aan koffie.
Al een aantal weken geniet ik van het door Geert Mak gepresenteerde programma 'In Europa'. Een historisch programma dat nou eens niet gemaakt is vanuit het idee dat je het heden beter kunt begrijpen door enkel naar het verleden te kijken. Nee, vertrekpunt is tot nu toe steeds het heden geweest. Het inzoomen op nog levende personen, hun verhaal en hun relatie met het verleden is meer dan geslaagd. Maar het meest plezierige is wel het tempo. De serie straalt rust uit. Hier wordt de tijd genomen. Samen met de pretentieloze manier van vertellen krijgt de serie een ogenschijnlijke lichtheid. Echter schijn bedriegt. Door deze vorm worden zware historische onderwerpen juist voelbaar. De wereld wordt voor mij als kijker even voorstelbaar als onvoorstelbaar.
T. had blijkbaar al zo'n idee. 'Het is echt een serie voor u' waren zijn woorden. Ik spoedde mij richting lerarenkamer. Koffie.
'Ja' antwoordde ik kort. Het was pauze. Ik had behoefte aan koffie.
Al een aantal weken geniet ik van het door Geert Mak gepresenteerde programma 'In Europa'. Een historisch programma dat nou eens niet gemaakt is vanuit het idee dat je het heden beter kunt begrijpen door enkel naar het verleden te kijken. Nee, vertrekpunt is tot nu toe steeds het heden geweest. Het inzoomen op nog levende personen, hun verhaal en hun relatie met het verleden is meer dan geslaagd. Maar het meest plezierige is wel het tempo. De serie straalt rust uit. Hier wordt de tijd genomen. Samen met de pretentieloze manier van vertellen krijgt de serie een ogenschijnlijke lichtheid. Echter schijn bedriegt. Door deze vorm worden zware historische onderwerpen juist voelbaar. De wereld wordt voor mij als kijker even voorstelbaar als onvoorstelbaar.
T. had blijkbaar al zo'n idee. 'Het is echt een serie voor u' waren zijn woorden. Ik spoedde mij richting lerarenkamer. Koffie.
zondag 2 december 2007
Ukulele
Zoon Job heeft een gitaar gekregen. Geen Fender, Gibson of Gretch, maar een Ukulele van de Shanghai Trading Company. Van Arctic Monkeys, via Chili Peppers held John Fruscianti tot Frank Zappa. Een nieuwe wereld ligt voor hem open. Job zijn spel lijkt nog op niets. Gelukkig is zijn houding oké. Die is namelijk cool. Job heeft het door. Popmuziek is voor een groot deel pose. De rest is spel.
zaterdag 1 december 2007
Theologie
Abonneren op:
Posts (Atom)